Lelystad, zaterdagavond, de klok tikt 20.30 aan. De sprongbal is gegeven en Heren1 heeft de bal.
BV Wyba2 uit Wijchen is de opponent. We willen graag de nr. 2 uit de poule ‘pijn’ doen. Het is een ploeg met acht kleine, maar sterke jonge helden. Ik tel er zeker drie die met regelmaat de sportschool moeten bezoeken. De omtrek van mijn biceps steken schril af tegen die van hen. Gelukkig is basketbal niet alleen een fysieke sport. De techniek, intelligentie en teamspirit zijn ook van belang. Dat zal later zeker blijken… Marc Borst opent de score met een lekker schot dichtbij de ring. Al snel wordt duidelijk dat onze tegenstander ook intelligent speelt en een echt team is. Ze hebben verschillende spelletjes en de vuisten gaan de lucht in evenals de getallen die de strategie moeten duiden. Zij weten het net ook snel te vinden. De tweede treffer van ons is wederom voor Marc. Een schitterende bal. Wat een contrast met de afgelopen training, toen alles misging in zijn spel. Het is een genot om naar zijn acties te kijken. Dat geldt trouwens ook voor de nr. 12 van Wyba. Qua breedte en z’n koele oogopslag heeft hij wel wat weg van Jean-Claude van Damme, maar dan een kop kleiner. Hij schiet de meeste ballen van Wyba raak en zijn drive is sterk. De jongelui uit Wijchen zitten dicht op onze huid tijdens hun defense. Eén speler komt te dichtbij wanneer Jerry Thuis de bal in bezit heeft en deze afschermt. Zijn linkerelleboog weet de rechterwenkbrauw van de verdediger te vinden. Hij valt gestrekt achterover en….is uitgeschakeld voor de rest van de wedstrijd. Het bloed loopt er uit en hij druipt letterlijk af richting kleedkamer. De toon is gezet, this is gonna be a tough game! Het spel gaat weer verder. Het tempo ligt redelijk hoog en de stand gaat gelijk op. Wyba ligt steeds net iets voor qua punten. Einde eerste kwart: 17-22.
Ook het tweede kwart ligt het tempo hoog. Er wordt iets minder gescoord, maar we lopen wel twee punten in. Opnieuw, net als vorige week, is er de nodige kritiek op de scheidsrechters. Natuurlijk doen ze dit in hun vrije tijd. Ongetwijfeld doen ze hun best. Maar het is wel frustrerend dat er bij vlagen behoorlijk slecht wordt gefloten. Wyba heeft met regelmaat een sterke drive naar binnen, maar ze gebruiken ook veel brute kracht. Er wordt echter geen enkele keer een offensive call gegeven. Sterker nog, een aantal keer staan onze spelers stil, met de armen omhoog en dan wordt de fout alsnog gefloten voor de verdediger. Jammer en frustrerend. Aan de zijde van Wyba wordt er gehuild om bijna elke fout die ze tegen krijgen. Ze frustreren zichzelf onnodig. Wanneer Elay Amstelveen, bankspeler, in de fastbreak een lay-up wil maken wordt hij getorpedeerd. Hij kan gelukkig gewoon opstaan, twee vrije worpen. Maar een opzettelijke fout had niet misstaan. De kleinste speler van hen schiet er nog een loepzuivere driepunter in, waarna Sergio Pang-Atjok met twee scores voor de thuisploeg de ruststand op 31-34 zet. Er is voldoende hoop op een overwinning. Qua lengte is er zowat met elke speler een ‘mis-match’. En ook qua vorm doen we niet voor hen onder. Eventjes wordt de vorige wedstrijd aangehaald. “Laten we het niet nog een keer uit handen geven na de rust! We can do this!”. Het derde kwart starten we met onze grootste spelers. Man, wat een reuzen staan er in het veld vergeleken met de tegenstanders. Owen Thuis opent met een eerste score, een mooi schot op afstand. In de eerste helft zat hij er niet lekker in, maar in de rust werden de nodige driepunters raak geschoten tijdens het warmlopen. Zal hij dan toch nog zijn stempel kunnen drukken op deze wedstrijd? In zeker opzicht wel… Daar is de bal weer, nu in handen van Edwin Haan. Hoewel hij kwakkelend is met zijn knie en vaak roept dat dit echt zijn laatste seizoen is, laat hij zien wat zijn kwaliteit is. Hij scoort dit kwart 10 van de 17 punten, zowel met een schotje van buitenaf als met mooi drives langs de baseline. Lekker hoor! Jean-Claude scoort even vaak en uiteindelijk lopen ze 1 punt uit. Owen schiet nog een paar keer, maar tevergeefs. Zelfs een lelijke airbal blijft hem niet bespaard. De buzzer klinkt en de stand is 48-52.
Zal die demarrage van de Musketiers nog komen in het laatste kwart? Wyba opent met een driepunter en schiet ook een vrije worp raak. Het is 48-57, negen punten achter. Nee hè, het gaat toch niet weer gebeuren. We vinden gelukkig weer aansluiting door twee vrije worpen van Edwin en een mooie score onder het bord van zijn hand. Nee, qua defense zijn ze niet zo scherp. De concentratie lijkt wat te verslappen van deze sterke boys. Wat er dan gebeurt is prachtig. Het begint met voorweeën door Hendrick: een schitterende driepunter. Vijf euro zijn binnen, katsjing, Owen zal moeten cashen. De achterstand is nog 5 punten. Arjan Korf (kwam pas meespelen in de tweede helft, familieman pur sang) maakt een score door een sterke drive en krijgt de bonus mee. Lekker! Hij mist echter, maar er gloort hoop en de teamgeest wordt aangewakkerd. Wyba in de aanval, maar ze missen. De fastbreak is voor de Musketiers. Edwin krijgt de bal aangespeeld en legt hem in het netje. Nog maar 1 punt achter. Wyba probeert het opnieuw, maar faalt. Wij zijn in de aanval, maar missen ook. Jerry ziet echter zijn kans schoon en springt voor de offensive rebound. Hij heeft hem en opnieuw kunnen we rustig een aanval opzetten. Helaas wordt er niet gescoord. Wyba lijdt weer balverlies en opnieuw een kans om in te lopen. Dan gebeurt het, de definitieve doorbraak wordt ingezet. Jerry krijgt buiten de driepunt zone, aan de rechterkant, de bal toegespeeld. Op dezelfde plek waar hij de donderdag er voor 30 driepunters moest schieten tijdens de training. Hij kijkt om zich heen, real-time verandert even in slow motion, hij hoort geschreeuw maar kan de bal niet kwijt, dan schiet hij maar richting bord…bam…raak!! Lekker we staan 2 punten voor. Sergio heeft vlak daarna ook de geest en krijgt een bonus, die hij verzilvert en twee vrije worpen die er even later ook lekker inglijden. In totaal 8 punten op rij binnen een minuut en de tegenstander geen, dat noemen we een demarrage. Nog drie minuten op de klok. Wyba is nog niet compleet gestrekt gegaan. Ze schieten zelfs nog een driepunter raak. Owen krijgt echter de kans om de laatste hoop er uit te slaan. Want in de volgende aanval komt er ruimte vrij, vanwege hun man to man pressure. Owen kan de rechtse lay-up er vrij inleggen, maar hij is bang geblokt te worden. Via een move langs de ring probeert hij de bal er met links in te leggen…fail. Nee, dit is niet zijn wedstrijd. Tot de laatste minuut blijft het spannend. Edwin gooit er nog een mooie bal in en Jean-Claude schiet knap raak. Ook telt hij nog drie vrije worpen raak. 69-68 is de stand, de laatste seconden gaan in. Wyba mist een aanval en Edwin gaat in de tegenaanval. Hij krijgt de fout mee en weet beide vrije worpen te benutten. Time-out door Wyba aangevraagd. Dit kan niet meer misgaan. En dat gebeurd gelukkig ook niet meer. De laatste aanval wordt slim uitgespeeld door de Musketiers en Edwin krijgt opnieuw een klap op z’n romp. Hij hoeft er maar 1 te scoren om het lot te bezegelen. Hij schiet de eerste mis, maar de tweede bal vind feilloos het netje…flap. 72-68, de overwinning is binnen!
Er is veel blijdschap over deze zwaarbevochten overwinning. De drie punten zijn binnen en dat is lekker, zeker zo vlak voor de feestdagen. Maar bovenal is het goed dat we steeds beter op elkaar ingespeeld raken. Teamgeest is belangrijk om plezier te behouden in het spel, maar ook om uit te stijgen boven het gemiddelde niveau van Heren1. Ik ben heel benieuwd hoe we ons gaan ontwikkelen in de tweede helft van het seizoen. Merry christmas and a happy new year!
dec 16 2014
Bloed, zweet en teamspirit bij Heren1
Lelystad, zaterdagavond, de klok tikt 20.30 aan. De sprongbal is gegeven en Heren1 heeft de bal.
BV Wyba2 uit Wijchen is de opponent. We willen graag de nr. 2 uit de poule ‘pijn’ doen. Het is een ploeg met acht kleine, maar sterke jonge helden. Ik tel er zeker drie die met regelmaat de sportschool moeten bezoeken. De omtrek van mijn biceps steken schril af tegen die van hen. Gelukkig is basketbal niet alleen een fysieke sport. De techniek, intelligentie en teamspirit zijn ook van belang. Dat zal later zeker blijken… Marc Borst opent de score met een lekker schot dichtbij de ring. Al snel wordt duidelijk dat onze tegenstander ook intelligent speelt en een echt team is. Ze hebben verschillende spelletjes en de vuisten gaan de lucht in evenals de getallen die de strategie moeten duiden. Zij weten het net ook snel te vinden. De tweede treffer van ons is wederom voor Marc. Een schitterende bal. Wat een contrast met de afgelopen training, toen alles misging in zijn spel. Het is een genot om naar zijn acties te kijken. Dat geldt trouwens ook voor de nr. 12 van Wyba. Qua breedte en z’n koele oogopslag heeft hij wel wat weg van Jean-Claude van Damme, maar dan een kop kleiner. Hij schiet de meeste ballen van Wyba raak en zijn drive is sterk. De jongelui uit Wijchen zitten dicht op onze huid tijdens hun defense. Eén speler komt te dichtbij wanneer Jerry Thuis de bal in bezit heeft en deze afschermt. Zijn linkerelleboog weet de rechterwenkbrauw van de verdediger te vinden. Hij valt gestrekt achterover en….is uitgeschakeld voor de rest van de wedstrijd. Het bloed loopt er uit en hij druipt letterlijk af richting kleedkamer. De toon is gezet, this is gonna be a tough game! Het spel gaat weer verder. Het tempo ligt redelijk hoog en de stand gaat gelijk op. Wyba ligt steeds net iets voor qua punten. Einde eerste kwart: 17-22.
Ook het tweede kwart ligt het tempo hoog. Er wordt iets minder gescoord, maar we lopen wel twee punten in. Opnieuw, net als vorige week, is er de nodige kritiek op de scheidsrechters. Natuurlijk doen ze dit in hun vrije tijd. Ongetwijfeld doen ze hun best. Maar het is wel frustrerend dat er bij vlagen behoorlijk slecht wordt gefloten. Wyba heeft met regelmaat een sterke drive naar binnen, maar ze gebruiken ook veel brute kracht. Er wordt echter geen enkele keer een offensive call gegeven. Sterker nog, een aantal keer staan onze spelers stil, met de armen omhoog en dan wordt de fout alsnog gefloten voor de verdediger. Jammer en frustrerend. Aan de zijde van Wyba wordt er gehuild om bijna elke fout die ze tegen krijgen. Ze frustreren zichzelf onnodig. Wanneer Elay Amstelveen, bankspeler, in de fastbreak een lay-up wil maken wordt hij getorpedeerd. Hij kan gelukkig gewoon opstaan, twee vrije worpen. Maar een opzettelijke fout had niet misstaan. De kleinste speler van hen schiet er nog een loepzuivere driepunter in, waarna Sergio Pang-Atjok met twee scores voor de thuisploeg de ruststand op 31-34 zet. Er is voldoende hoop op een overwinning. Qua lengte is er zowat met elke speler een ‘mis-match’. En ook qua vorm doen we niet voor hen onder. Eventjes wordt de vorige wedstrijd aangehaald. “Laten we het niet nog een keer uit handen geven na de rust! We can do this!”. Het derde kwart starten we met onze grootste spelers. Man, wat een reuzen staan er in het veld vergeleken met de tegenstanders. Owen Thuis opent met een eerste score, een mooi schot op afstand. In de eerste helft zat hij er niet lekker in, maar in de rust werden de nodige driepunters raak geschoten tijdens het warmlopen. Zal hij dan toch nog zijn stempel kunnen drukken op deze wedstrijd? In zeker opzicht wel… Daar is de bal weer, nu in handen van Edwin Haan. Hoewel hij kwakkelend is met zijn knie en vaak roept dat dit echt zijn laatste seizoen is, laat hij zien wat zijn kwaliteit is. Hij scoort dit kwart 10 van de 17 punten, zowel met een schotje van buitenaf als met mooi drives langs de baseline. Lekker hoor! Jean-Claude scoort even vaak en uiteindelijk lopen ze 1 punt uit. Owen schiet nog een paar keer, maar tevergeefs. Zelfs een lelijke airbal blijft hem niet bespaard. De buzzer klinkt en de stand is 48-52.
Zal die demarrage van de Musketiers nog komen in het laatste kwart? Wyba opent met een driepunter en schiet ook een vrije worp raak. Het is 48-57, negen punten achter. Nee hè, het gaat toch niet weer gebeuren. We vinden gelukkig weer aansluiting door twee vrije worpen van Edwin en een mooie score onder het bord van zijn hand. Nee, qua defense zijn ze niet zo scherp. De concentratie lijkt wat te verslappen van deze sterke boys. Wat er dan gebeurt is prachtig. Het begint met voorweeën door Hendrick: een schitterende driepunter. Vijf euro zijn binnen, katsjing, Owen zal moeten cashen. De achterstand is nog 5 punten. Arjan Korf (kwam pas meespelen in de tweede helft, familieman pur sang) maakt een score door een sterke drive en krijgt de bonus mee. Lekker! Hij mist echter, maar er gloort hoop en de teamgeest wordt aangewakkerd. Wyba in de aanval, maar ze missen. De fastbreak is voor de Musketiers. Edwin krijgt de bal aangespeeld en legt hem in het netje. Nog maar 1 punt achter. Wyba probeert het opnieuw, maar faalt. Wij zijn in de aanval, maar missen ook. Jerry ziet echter zijn kans schoon en springt voor de offensive rebound. Hij heeft hem en opnieuw kunnen we rustig een aanval opzetten. Helaas wordt er niet gescoord. Wyba lijdt weer balverlies en opnieuw een kans om in te lopen. Dan gebeurt het, de definitieve doorbraak wordt ingezet. Jerry krijgt buiten de driepunt zone, aan de rechterkant, de bal toegespeeld. Op dezelfde plek waar hij de donderdag er voor 30 driepunters moest schieten tijdens de training. Hij kijkt om zich heen, real-time verandert even in slow motion, hij hoort geschreeuw maar kan de bal niet kwijt, dan schiet hij maar richting bord…bam…raak!! Lekker we staan 2 punten voor. Sergio heeft vlak daarna ook de geest en krijgt een bonus, die hij verzilvert en twee vrije worpen die er even later ook lekker inglijden. In totaal 8 punten op rij binnen een minuut en de tegenstander geen, dat noemen we een demarrage. Nog drie minuten op de klok. Wyba is nog niet compleet gestrekt gegaan. Ze schieten zelfs nog een driepunter raak. Owen krijgt echter de kans om de laatste hoop er uit te slaan. Want in de volgende aanval komt er ruimte vrij, vanwege hun man to man pressure. Owen kan de rechtse lay-up er vrij inleggen, maar hij is bang geblokt te worden. Via een move langs de ring probeert hij de bal er met links in te leggen…fail. Nee, dit is niet zijn wedstrijd. Tot de laatste minuut blijft het spannend. Edwin gooit er nog een mooie bal in en Jean-Claude schiet knap raak. Ook telt hij nog drie vrije worpen raak. 69-68 is de stand, de laatste seconden gaan in. Wyba mist een aanval en Edwin gaat in de tegenaanval. Hij krijgt de fout mee en weet beide vrije worpen te benutten. Time-out door Wyba aangevraagd. Dit kan niet meer misgaan. En dat gebeurd gelukkig ook niet meer. De laatste aanval wordt slim uitgespeeld door de Musketiers en Edwin krijgt opnieuw een klap op z’n romp. Hij hoeft er maar 1 te scoren om het lot te bezegelen. Hij schiet de eerste mis, maar de tweede bal vind feilloos het netje…flap. 72-68, de overwinning is binnen!
Er is veel blijdschap over deze zwaarbevochten overwinning. De drie punten zijn binnen en dat is lekker, zeker zo vlak voor de feestdagen. Maar bovenal is het goed dat we steeds beter op elkaar ingespeeld raken. Teamgeest is belangrijk om plezier te behouden in het spel, maar ook om uit te stijgen boven het gemiddelde niveau van Heren1. Ik ben heel benieuwd hoe we ons gaan ontwikkelen in de tweede helft van het seizoen. Merry christmas and a happy new year!
By Edwin • Wedstrijdverslagen